چرا این روزها مجبوریم توجه مخاطبان را این‌قدر گران بخریم؟!
این روزها چشمان ما به اندازه‌ای که بشود موبایل یا تبلتی را دید، نزدیکبین شده‌اند و گوش‌هایمان هم ایضاً سنگین. این یک اپیدمی اجتماعی است که ما را مجبور کرده است همیشه بلند صحبت کنیم و همواره در چشم باشیم تا شاید به ما برای لحظه‌ای توجه شود. البته مگر اینکه پیشنهاد پر‌منفعتی داشته باشیم که آن وقت داستان فرق می‌کند.
این درست فرآیندی است که این روزها آژانس‌های تبلیغاتی در ایران با آن مشتری می‌گیرند و همین روش را هم به مشتریان خود پیشنهاد می‌دهند. در واقع اینکه شما چه چیزی بگویید و چگونه بگویید دیگر مهم نیست. تبلیغات کم کم دارد به بهانه‌ای برای جابجایی پول تبدیل می‌شود و در نهایت جمله «چه کسی اهمیت می‌دهد؟» به همه چیز پایانی خوش می‌دهد. آیا واقعا کسی مقصر است؟ یا اینکه تبلیغات ایرانی هم مثل همه چیزهای دیگر ساخته خودمان است و قسمت‌های زاید آن در این سال‌ها حذف شده و ابتدا و انتهای مسیر بشدت با یک میانبر سریع بنام رسانه به هم متصل شده‌اند. میانبری که تنها هدفشش پول سازی برای آژانس است و باقی آن «چه کسی اهمیت می‌دهد؟»
اگر واقعا اینچنین است پس چرا همه در مورد خلاقیت و کمپین و گروه مخاطبان و هزار چیز دیگر صحبت می‌کنند؟ نه، اینطور نیست! چون آدم‌های خوب زیادی در این صنف هستند که با کمترین دستمزد به کار خود عشق می‌ورزند و هر روز ایده‌های خارق‌العاده‌ای بیرون می‌دهند. اما این ایده‌ها در کجای این دنیای کوچک گم می‌شوند؟ مگر نه این که آن‌ها آفریده شده‌اند تا دیده شوند؟ به نظر می‌آید سیاه‌چاله‌ای در این حوالی است که همه چیز را می‌بلعد. شاید هم ایده‌های خلاقانه و کمپین‌های هوشمندانه آن قدر نازک و شکننده و شبیه آن دیگری هستند که از لابلای کاغذها سر خورده و زیر میز می‌افتند. البته باز هم «چه کسی اهمیت می‌دهد؟». همین که آن‌ها لبخندی برای شروع مذاکره و دوستی باشند، کافی است. چون آدم‌های خوب‌تری با کت و شلوارهای گرانقیمت و ساعت‌های لاکچری! در دو سر میزها نشسته‌اند و صد البته نیازی هم به ایده برای پیشبرد مذاکره ندارند. آخر چه کسی اهمیت می‌دهد کسی در جایی عاشق کارش است؟! از کی تا حالا یک بنر چاپ شده این قدر مهم است که بخواهند در مورد آن فکر کنند؟ مهم جایی است که بنر قرار است نصب شود.
پس بیایید مذاکره‌کنندگان را دوست داشته باشیم.
پس بیایید عاشق کارمان نباشیم.
پس بیایید به همان دستمزد ناچیزمان قانع باشیم و حواسمان باشد اگر مذاکره‌ها خوب پیش نروند اوضاع ما هم خراب می‌شود.
و در نهایت، پیشنهاد می‌کنم هر چه زودتر به کمپین اجتماعی «چه کسی اهمیت می‌دهد؟» ملحق شوید!!!
پانوشت: این مطلب حاوی برداشت‌ها و نظرات مغرضانه! شخصی درباره فرآیند تبلیغات در ایران است. بدیهی است بدلیل حفظ اسرار مشتری و احترام به همکاران، در مثال‌ها از ذکر اسامی پرهیز شده است.
عضویت در خبرنامه