تظاهر و ریاکاری رهبران، روحیه کارمندان را نابود می کند
اگر عمل و رفتار رهبران کسب و کار هم راستا و مطابق با صحبت ها و شعارهایشان نباشد، نمی توان از کارمندان انتظار داشت با شور و انگیزه به کارشان ادامه دهند.
به گزارش زومیت، یکی از رفتارهایی که هر روز بیشتر در رهبران و مدیران شاهد آن هستیم و در اغلب شرکت ها متداول است، تظاهر و دورویی است. این رفتار متأسفانه نه تنها روحیه و اعتمادبه نفس کارمندان را از بین می برد و انگیزه کاری آنها را نابود می کند، بلکه به بهره وری هم آسیب می رساند.
مصداق آن، همان رهبری است که در اتاق کنفرانس ایستاده و در مورد ارزش های فرهنگ شرکت مثل مهربانی و احترام صحبت می کند، درحالی که کارمندانش بارها شاهد فریادها، تشر و عتاب او با زیردستانش بوده اند و دیده اند که چطور عواملش را با نام های زشت خطاب می کند.
یا رهبری که همیشه از سایر مدیران و ناظران قدردانی می کند، اما تیم خودش هرگز روی خوشی از او نمی بینند و نهایت خدمت او به کارمندانش این است که یک برنامه آموزشی را به آنها معرفی و بعد اتاق را ترک کند.
رهبری که در یک ویدئوی شرکتی ظاهر می شود، لبخند می زند و اعلام می کند که سهم و نقش همه کارکنان در پیشرفت شرکت برایش ارزشمند است، اما حاضر نیست حتی دقایقی کوتاه، با کارمندانش که آنها را «مردم سطح پائین و بی اهمیت» می داند، صحبت کند.
این رهبر در گزارش سالانه خود می نویسد که موفقیت کل سازمان از روحیه خوب تیم ناشی می شود، ولی وقتی به تیم های مختلف او درون شرکت نگاه می کنیم، می بینیم که همه آنها باهم درگیرند و مشکلات درون تیمی هم سر به فلک کشیده است.
چگونه می توان این معضل را حل کرد؟
حساب دهی و پاسخگویی
اعضای هیأت مدیره باید از مدیران اجرایی بخواهند که رفتارشان مطابق و سازگار با ارزش های شرکت باشد. اگر مشکلی در شرکت به وجود می آید، آنها باید به کارمندان آموزش های لازم را ارائه و بعد با مربیگری مناسب، با اخلاق و رفتار شایسته، کارمندان را در جهت حل مشکل هدایت کنند.
اگر رهبران حاضر نیستند این رویه را در پیش بگیرند، به سادگی باید آنها را از شرکت اخراج کرد. هر شرکتی که در مقابل رفتارهای ناشایست مدیران می ایستد، قابل تقدیر است. اما درعین حال یک سوال هم مطرح است: چرا شرکت برای مدتی طولانی اجازه داده که چنین رفتارهای ناپسندی ادامه پیدا کند؟
رهبران باید الگوی نقش های مختلف باشند
شرکت ها باید مطمئن شوند که رهبران اجرایی تیم ها، خودشان الگوی رفتاری هستند که از کارمندان شان انتظار دارند. این رفتار باید حرفه ای و خالی از شرارت باشد.
کاملا بی مفهوم و غیرقابل پذیرش است که یک رهبر بگوید کاری را که من می گویم انجام بده، نه کاری را که من انجام می دهم! اگر رهبران خودشان به حرف های خودشان پایبند نباشند، کارمندان با خودشان فکر می کنند: «نمی دانم چرا باید به رفتاری مقید باشم که سرپرست یا مدیر خودش به آن عمل نمی کند!»
همه کارکنان باید در یک سطح قرار بگیرند
بعضی شرکت ها به جامعه ای طبقاتی تبدیل شده اند: آنها ناظران و سرپرستان را در طبقه برتر قرار داده اند و کارمندان را در طبقه پایین و به کارمندان به چشم حقارت و کوچکی نگاه می کنند. هرچند این شرایط به صورت علنی بیان نمی شود، ولی قوانین در هر گروه به شکل متفاوتی اعمال می شود؛ مجموعه قوانین مدیران و ناظران و مجموعه قوانین کارمندان. این مسئله بسیار دردناک و تأسف برانگیز است.
این همان سبک و سیاقی است که روحیه کارمندان را نابود می کند.
زمانی میشا کالینز، بازیگر، گفته بود: من واقعا فکر می کنم مؤثرترین روشی که می توان با استفاده از آن جهان تغییر را تغییر داد، این است که نمونه ای واقعی از صداقت را الگوی خود قرار دهیم. به علاوه، شفقت و مهربانی های بی توقع مثال خوبی است برای شیوه ای که می توانیم در زندگی رفتار کنیم.
برای یک رهبر، مشفقانه ترین عمل این است که باثبات، عدالت و یکرنگی تیمش را هدایت کند. هر الگویی به غیر از این، مصداق تظاهر و دورویی است.
عضویت در خبرنامه
نظرات بسته شده است.