پایان‌نامه‌ی هیات مدیره‌ی دوره‌ی ششم انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران
اعضای محترم انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، با انتخاب هیئت مدیره‌ی جدید در تاریخ ۹/۲۹/ ۱۳۹۴، دوره‌ی فعالیت سه‌ساله‌ی ما به پایان می‌رسد و لازم می‌دانیم پیش از هر سخنی از تمامی اعضایی که طی سه‌سال گذشته با همراهی و همکاری خود موجب ارتقای انجمن به تشکلی فعال شدند، تشکر کنیم.
بسیار طبیعی است در ارگانی مثل انجمن که شالوده‌ی فعالیت آن را اعضا تشکیل می‌دهند، تعدادی از اعضا با همه‌ی فعالیت های آن موافق نباشند. بطور مثال به زعم بعضی از اعضا عدم تشکیل کمیته‌ها یکی از نواقص فعالیت هیات مدیره‌ی دوره‌ی ششم بود.
با اینکه ما(هیئت‌مدیره‌ی دوره‌ی ششم)، با تشکیل کمیته‌هایی که به صورت سنتی برگزار می‌شدند کاملا مخالف بودیم، بر این نکته باور داشته و داریم که توانستیم از توان فکری و اجرایی اعضای انجمن چه در مسائل راهبردی و چه در فعالیت‌های انجمن بهره‌ی لازم را ببریم. تدوین سند راهبردی انجمن، برگزاری موفقیت‌آمیز دو دوره‌ی “سرو نقره‌ای”، برگزاری هفته‌های گرافیک در سه سال متوالی، طراحی و انتشار کتاب “کارنما” که در نوع خود جهشی صنفی در جهت معرفی اعضای انجمن به سازمان‌ها و موسسات سفارش‌دهنده بود، تاسیس موزه‌ی گرافیک ایران که پس از پانزده سال تلاش و کوشش سرانجام به بهره‌برداری رسید، چاپ و انتشار ۱۶ شماره “جهت اطلاع” و ده‌ها فعالیت دیگر از توان یک هیئت مدیره‌ی پنج‌نفره خارج بوده و عزم راسخ عده‌ی زیادی از اعضا را می‌طلبید که خوشبختانه اعضای محترم نیز با همکاری صمیمانه، ما را در این راه همراهی کردند.
با اینکه عده‌ی قلیلی از اعضای انجمن یا به علت عدم آشنایی از فعالیت‌های انجام شده و یا با قصد‌و‌غرض، سعی بر ناچیز شمردن فعالیت‌های این سه‌ساله دارند و با اینکه بعضی از کاندیداهای انتخابات اخیر که در سه سال گذشته کوچک‌ترین قدمی در جهت منافع انجمن برنداشته‌اند، انجمن را بحران‌زده تلقی کرده و حضور خویش در هیئت‌مدیره را نجات آن قلمداد می‌کنند، ولی زمان گواهی خواهد داد که انجمن در دوره‌ی ششم هیات مدیره، یکی از فعال‌ترین دوره‌های خود را سپری کرد. انجمن تا به حال در هیچ مقطعی به این فعالی و گستردگی نبوده و از چنین موقعیت شاخصی چه در بین اعضا، چه در بین سازمان‌های دولتی، چه در مجامع بین‌المللی و چه در جامعه برخوردار نبوده است. گواه این ادعا برگزیده شدن انجمن به عنوان فعال‌ترین انجمن از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حضور طراحان شاخص و طراز اول جهان چون “استفان زاگمایستر” ، “رودی باور”، “کنکاتو” در ایران و گسترش ۲۵ درصدی تعداد اعضای انجمن می‌باشد.
باید بگوییم که ارتباط و مشارکت اعضا را نباید فقط از طریق کمیته‌ها دانست. این نوع ارتباط به هیچ وجه پاسخگوی ارتباط یک سازمان ۱۵۰۰ نفره نیست. با درگیر کردن ۴۰ تا ۵۰ نفر از اعضا، نمی‌توان ادعا کرد که فعالیت‌های انجمن به طریق مشارکتی انجام می‌گیرد. همچنین تعداد زیاد اعضای انجمن در شهرهای مختلف ایران ابزارهای جدیدتری را برای ارتباط طلب می‌کند. به همین دلیل ما نیروی خود را بر روی طراحی و راه‌اندازی وب‌سایتی گذاشتیم که با اینکه در اجرای آن وقفه‌ی بلندی رخ داد، ولی ابزاری مفید، محرک و کاربردی برای کلیه اعضا خواهد بود.
اگر منصفانه قضاوت کنیم باید قبول کنیم که ما سه سال پیش یک انجمن کاملا خاموش را تحویل گرفتیم. در نتیجه قبل از هر کاری هدف ما در هیئت مدیره این بود که بتوانیم دوباره انجمن را احیا کرده و شور و شوق فعالیت در آن ایجاد کنیم تا بتوانیم آن را در جهت یک نیروی فرهنگی و اقتصادی حرکت دهیم. انجمن به دلیل مسائل سیاسی چندین سال سکوت اختیار کرده و فعالیت‌هایش به حداقل رسیده بود. از این‌رو نمی‌توانست از روز اول تشکیلات مفصلی داشته و باید که پیش از هر کاری هیئت‌مدیره‌ی فعالی می‌داشت.
هدف ما در هیئت‌مدیره هیچ وقت راضی کردن تک‌تک اعضا نبود. چرا که سازمانی با ۱۵۰۰ عضو که دیدگاه‌ها و انتظارات متفاوت صنفی، فرهنگی، هنری و رفاهی دارند، نمی‌توانند همگی در رضایت کامل باشند. به علاوه قصد ما به هیچ وجه این نبوده که وظیفه‌ی انجمن را در حد برآورده کردن مسائل رفاهی اعضای خود نازل ببینم، بلکه هدف این بود که هیئت‌مدیره از طریق اعضای خود بتواند تاثیر بیشتری بر حرفه‌ی طراحی گرافیک و موقعیت اجتماعی آن داشته باشد. برگزاری نمایشگاه‌هایی چون، ”تایپوگرافی“ که به صورت بین‌المللی برگزار شد،”منهای ۳۰ “ و ”موشن گرافیک “ که درهای انجمن را به روی طراحان غیر عضو باز کرد، فقط و فقط در جهت گسترش اهمیت انجمن میان دیگر طراحان بود. همچنین برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادها در دیگر شهرها فعالیتی بود که در همین راستا صورت گرفت.
دستاورد دیگر این دوره‌ی هیئت‌مدیره تاسیس موزه‌ی گرافیک ایران بود، آرزوی دیرینه‌ای که سرانجام در این دوره محقق شد. موزه‌ی گرافیک ایران را نباید صرفاً مکانی برای نگهداری گنجینه‌ی انجمن تلقی کرد بلکه ابعاد اجتماعی موزه بسیار فراتر از موضوع نگهداری آثار است. تاسیس موزه‌ی گرافیک ایران چه در سطح کشور و چه در سطح منطقه و جهان، طراحی گرافیک ایران را به عنوان یک رشته‌ی صاحب‌نام و قدرتمند همچون سینما، تئاتر و موسیقی مطرح می‌کند. درست است که انجمن هنوز از نداشتن یک چهارچوب صنفی جامع رنج می‌برد، ولی این به این معنی نیست که در جاهایی که می‌توان قدرت انجمن را افزایش داد، دست به این کار نزد و فقط به مسائل صنفی پرداخت. موزه‌ی گرافیک ایران دستاورد بزرگی‌ست که صعود از پله‌های ترقی انجمن را به عنوان یک نهاد اجتماعی سرعت می‌بخشد.
انجمن در حال حاضر بستر بسیار مناسبی برای گسترش کیفی و کمی داشته و آمادگی کامل برای ایجاد بخش دانشجویی، جذب اعضای مدرس و محقق، گسترش انجمن در شهرهای دیگر ایران را نیز دارد. این بستر دسترنج هجده سال فعالیت انجمن است و ما در این سه سال هرچه در توان داشتیم، به کار بردیم تا قدمی هرچند کوچک در جهت منافع انجمن برداریم.
در پایان انتخاب هیئت‌مدیره‌ی جدید را به همه‌ی اعضا تبریک گفته و خرسندیم که افراد توانمندی مسئولیت این دوره را به عهده گرفته‌اند و مطمئنا با تجربه و درایتی که در ایشان سراغ داریم، می‌توانند قدم‌های موثرتری نسبت به دوره‌های پیشین بردارند.
با تشکر و احترام
هیات مدیره‌ی دوره‌ی ششم انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران
فرزاد ادیبی – اونیش امین‌الهی – علی رشیدی – پریسا تشکری – کورش قاضی‌مراد
عضویت در خبرنامه