خلاقیت جمعی و جمع سپاری در کسب و کار

ب -همکاری و مشارکت با دیگر شرکت ها

این روش زمانی استفاده می شود که دو شرکت یا بیشتر به همکاری با یکدیگر بپردازند (مثلا در قالب Joint Venture  و یا همکاری های شبکه ای و زنجیره ای)، در این روش مزیت های رقابتی هر یک از شرکت ها، مکمل دیگران شده و منافع مشترک بهتر محقق می شود، هرچند پیچیدگی بالایی در ارتباطات و تعاملات میان شرکت ها وجود دارد. به خصوص در فعالیت های چندملیتی که در آن تفاوت های بین فرهنگی نیز وجود دارد.

پ- برون سپاری  (شامل پیمان سپاری و برون سپاری استراتژیک)

برون سپاری روش دیگری برای تحقق اهداف سازمان هاست و عبارت است از پیدا کردن ارائه دهندگان خدمت جدید و روش های جدیدی که بتوان با اطمینان تهیه مواد، کالاها، اجزا و خدمات را به آنها واگذار کرد. در این روش چنانچه صرفا انجام کار مشخصی واگذار شود، پیمان سپاری و چنانچه بخشی از تصمیم گیری و طراحی نیز به بیرون از سازمان واگذار شود، برون سپاری استراتژیک رخ می دهد، در برون سپاری استراتژیک، تنها فعالیت ها منتقل نمی شود، بلکه عوامل تولید و حق تصمیم گیری نیز می تواند واگذار  شود. به عبارت دیگر طی این فرآیند سازمان از دانش، تجربه، فناوری و نوآوری های ارائه دهندگان خدمات در خارج از سازمان نیز بهره مند می شود.

ت-جمع سپاری و جلب مشارکت انبوه مشتریان و ذی نفعان

گمنام ترین روش در این چهار دسته، جمع سپاری (Crowd Sourcing) است. این واژه از ترکیب دو عبارت Outsourcing و Crowd تشکیل شده و به معنای مشارکت انبوهی از جامعه هدف در تحقق هدف یا انجام کاری است.«جمع سپاری»، مدلی جدید است که کاربردهای متنوعی در حکمرانی دولتی و عمومی، حکمرانی بنگاهی و مدیریت کسب و کار و… دارد.

یکی از مهم ترین این کاربردها برای شرکت های نوآور و کارآفرین است، چراکه تحولی اساسی در تعاملات میان نوآوران و کارآفرینان با مشتریان، متخصصان، سرمایه گذاران و دیگر ذی نفعان ایجاد می کند. توسعه جمع سپاری در بستر قابلیت های تعاملی ناشی از فناوری WEB2 رخ داده است و رویکردی جدیدی به برون سپاری و استفاده از منابع برون شرکتی برای انجام کارها محسوب می شود.

جمع بندی: جمع سپاری و خلاقیت جمعی؛ فراتر از برون سپاری

روش چهارم انجام کارها برای شرکت ها، جمع سپاری است، این روش در سال ۲۰۰۶ توسط محققی به نام «جف هاو» مدون شده و عبارت است از:  «عمل انتخاب فعالیتی که قبلا توسط یک کارمند انجام می شده  است و ارجاع آن به یک گروه بزرگ و تعریف نشده از افراد خارج سازمان در طی یک فراخوان عمومی». در پارادایم جمع سپاری، خلق محصول از انحصار شرکت ها و افراد متخصص خارج می شود و مصرف کنندگان دست به دست می دهند تا کالای مورد نیازشان را هم آفرینی کنند.

جمع سپاری نوعی برون سپاری است، ولی نه به شرکت ها یا سازمان های خاص، بلکه به افرادی وسیع از طریق فراخوان عمومی که اغلب اینترنتی است. در این رویکرد جمعیت را می توان با گروه فراوانی از افراد ناشناخته تبیین کرد. ناشناختگی این مفهوم را در بردارد که یک شرکت نمی تواند جمعیت خویش را بسازد.

همچنین افراد از جمعیتی با پس زمینه های گوناگون تشکیل می  شود که شامل افراد کارآمد و بی تجربه است. غیر متمرکز بودن، غیر رسمی بودن، عمودی و افقی بودن ارتباطات، در انحصار نبودن اطلاعات، از جمله مواهب جمع سپاری است. همچنین مدل کسب وکار جمع سپاری تمرکز بر مشارکت داوطلبانه جمعیت جهت تولید فرآورده های نوآورانه دارد. تجمیع این موارد به دشواری در حوزه برون سپاری قابل تصور است.

مدرس دانشگاه تهران و مشاور سرمایه گذاری

عضویت در خبرنامه