هویت ارتباط گر

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– علاوه بر ایجاد حس اصیل (موثق) بودن در یک ارتباط گر، تعیین هویت (یکی شدن) با ارتباط گر سبب خواهد شد تا ارتباط گر ذاتا معتبرتر (قابل قبول تر) به نظر رسد. این تعیین هویت سبب ایجاد اعتبار می شود، چرا که هر چه گیرنده بیشتر به ارتباط گر از طریق شباهت ها و برداشت ها از عدالت و انصاف متصل شود، بیشتر حس می کند که ارتباط گر بهترین ها را برای او می خواهد (ون لار و دِ رویتر، ۲۰۱۰).

جویس و هاروود (۲۰۱۴)، با ارائه ویدئوهای ضد محتوای جنسی (anti-sexting videos) به عنوان یک PSA، که توسط یک سازمان دولتی و یا یک ویدیوی ویروسی از همسالان دیگر آن ها ساخته شده بود، دریافتند که دانشجویان دانشگاه به ویدیوهای ویروسی بهتر پاسخ می دهند. سیگنال های هویت اجتماعی منافع و علائق را به اشتراک گذاشته، سبب کاهش ریسک شده، عضویت درون گروهی، اعتمادساز است.

ون لار و دِ رویتر (۲۰۱۰)، اثرات اقناعی حاصل از یک عذرخواهی از طرف یک شرکت، توسط یک سخنگو و یا یک کارمند را با هم مقایسه نموده و دریافتند که شرکت کنندگان بیشتر با کارمند احساس یکی بودن می کنند و زمانی که عذرخواهی از طرف کارمند عنوان شده باشد اعتماد بیشتری نسبت به شرکت نشان می دهند. در این مورد، شرکت کنندگان، کارمند را معتبرتر حس کردند چرا که با او بیشتر احساس نزدیکی و ارتباط می کردند.

با توجه به این که اقناع، از پردازش اطلاعات مربوط به هر دو بخش ارتباط گر و پیام ناشی می شود، درجه تمرکز به سمت هر کدام از این دو مسئله تاثیر قابل توجهی خواهد داشت. هنگامی که گیرنده بر روی پیام تمرکز می کند، اغلب خود اعتبارسنجی بیشتری در جهت افکاری خواهد داشت که از یک ارتباط گر بسیار معتبر آمده باشد، آن هم بدون در نظر گرفتن قدرت استدلال (کلارک، وگنر، ساویکی، پتی و بیرنال، ۲۰۱۳).

با این حال هنگامی که گیرنده بر ارتباط گر تمرکز دارد، اثر متقابل بین اعتبار و قدرت استدلال، از صِرف اعتبار مهم تر خواهد بود. خود اعتبارسنجیِ بالاتر ناشی از پیام های دارای تطبیق بین قدرت استدلال و اعتبار ارتباط گر می شود، مانند یک پیام ضعیف از یک ارتباط گر دارای اعتبار اندک، که دارای عدم تطابق بین قدرت استدلال و اعتبار است. حتی زمانی که گفته می شود تمرکز بر روی پیام است، ویژگی های کیفی ارتباط گر می تواند سبب تحریک به اقناع شود، و حتی پیام رسانان دارای اعتبار اندک می توانند قانع کننده (متقاعد کننده) باشند (کلارک، وگنر، ساویکی، پتی و بیرنال، ۲۰۱۳).

این که آیا گیرنده بر ارتباط گر متمرکز شده است و یا بر پیام، می تواند به انتظارات، ایجاد و میزان توجه، و یا انگیزه ها بستگی داشته باشد. تمرکز بر ارتباط گر، به عنوان یک مسیر جنبی یا اکتشافیِ اقناع در نظر گرفته می شود، چرا که یک میانبر بوده، و به گیرنده اجازه می دهد با توجه به پیام یک نتیجه گیری کند، آن هم بدون نیاز به پردازش تمام اجزای آن. هنگامی که انگیزه گیرنده برای پردازش پیام پایین باشد، آن ها اغلب به این مسیر جنبی تکیه می کنند.

جلب توجه به سمت اعتبار ارتباط گر باید به طور جداگانه ای از ارائه محتوای پیام انجام شود، چه قبل و چه بعد از آن، چرا که ارزیابی ها از اعتبار تا حد زیادی مستقل از پردازش پیام، پردازش می شوند (اسپارکس و رپ، ۲۰۱۱).
 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)

عضویت در خبرنامه