بررسی نیازهای صنعت توریسم درمانی در ایران
حسین علیمردانی با اشاره به اینکه توریسم درمانی را می توان به عنوان امری بین دستگاهی دانست که به علت داشتن متولیان متعدد نیاز به هماهنگی بیشتر دارد ، تصریح کرد : سازمان میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری ،وزارت بهداشت ،درمان و آموزش پزشکی و وزارت امور خارجه و وزارت رفاه از جمله دستگاههایی هستند که با توجه به حوزه اختیارات خود هر کدام به نوعی در این موضوع تصمیم گیرنده محسوب می شوند در ال حاضر در استان البرز نمی توان این رویکرد را پیش گرفت چرا که ظرفیت های امروز برای پاسخگویی به نیازهای شهروندان هم کافی نیست لذا باید برای ورود به این حوزه چاره اندیشی کرد.
مشارکت سرمایه گذاران بخش خصوصی اجتناب ناپذری است
با این حال چالش اصلی فراروری گردشگری درمانی ایران، نبود مدیریت یکپارچه در این حوزه است و از آنجایی که چنین ایدهای در ایران تقریباً نو تلقی میشود، به نظر میرسد تهیه طرحی که به این مسئله به طور همه جانبه بپردازد و نیز تجارب کشورهای دیگر در این خصوص را مطالعه نماید، به سیاست گذاران و حوزه قانونگذاری کمک خواهد کرد تا برای جذب توریسم پزشکی با رویکردی علمی و بومی حرکت نمایند.
گردشگری درمانی درایران توریسم پزشکی در ایران با وجود کیفیت بالای خدمات درمانی و قیمت ارزان، به علت نبود تبلیغات مناسب، هنوز جایگاه خود را بازار نیافته است و گامهای نخست را طی میکند و این در حالی استکه دولت براساس برنامهریزیهای خود باید ۳۰۰ درصد از نیازهای درمانی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراهم کند.
به گزارش خبر آنلاین،دکتر علیمردانی با بیان این مطلب گفت : دراین میان ایران رقیبان مهمی نیز در منطقه دارد و کشورهای رقیب از چند سال پیش شهرهای سلامت را راهاندازی کرده و با برخی از دانشگاههای معتبر دنیا برای توسعه این مراکز قرارداد بسته است.
یکی از راهکارهای موثر برای تحقق این مهم، استفاده از ظرفیت و توان بخش خصوصی برای مشارکت و سرمایهگذاری در عرصه فعالیتهای تولیدی و اقتصادی است.
علیمردانی با عنوان این مطلب که نیازمند ساخت بیمارستانهای جدید و درمانگاه های تخصصی در سطح استان هستیم، گفت: دولت پول ندارد تا در این بخش سرمایهگذاری کند، بنابراین تنها راه ممکن استفاده از سرمایهگذاری است البته سرمایهگذاری بخش خصوصی در حوزه سلامت به معنای خصوصی کردن این بخش و افزایش هزینههای مردم نیست بلکه به معنای ایجاد اشتغال و ارتقای کیفیت و کمیت خدمات در آینده است.
سلامتی یک کالای اقتصادی است
اگر ما بپذیریم که سلامتی یک کالای اقتصادی است، پیچیدگی های آن عمیق تر و مباحث و تصمیم گیریها در مورد آن شکل دیگری به خود میگیرد.
دکتر علیمردانی با تاکید بر این مسئله افزود : با قبول مراقبتهای سلامت به عنوان یک کالای اقتصادی باید در مورد مقدار و ترکیب مراقبتهای بهداشتی و درمانی که تولید و ارائه می شود، چگونگی پرداخت برای آن و نحوه توزیع آن تصمیم گیری شود چرا که با بروز هر بیماری کل خانواده درگیر این مشکل شده و آسیب ها و هزینه هایی که هم به خانوار و هم به جامعه تحمیل می شود باید شناسایی شده و مدیریت لازم بر ان اعمال شود.
وی گفت : سازمانهای بیمهگر نیز در این زمینه نقش موثری دارند اما از مشکلات ساختاری فراوانی رنج می برند . تعدد سازمانهای بیمهگر، همپوشانی بیمه شدگان و عدم استفاده از ارزیابیهای اقتصادی برای تحت پوشش قرار دادن خدمات، از جمله مشکلات ساختاری هستند که چالشهای اقتصادی زیادی را به آنها تحمیل کردهاند.
این متخصص چشم ، سهم بیماران از پرداخت هزینههای بهداشت و درمان را سنگین عنوان کرد و اظهار داشت : عدالت در بهرهمندی از خدمات درمانی و عدالت مالی در پرداخت هزینههای سلامت به صورت جدی زیر سؤال رفته است و سازمانهای بیمهگر از ایفای نقش اصلی خود در حفاظت از بیماران در برابر هزینههای غیر قابل پیشبینی عقب ماندهاند و نظام ارایهی خدمات دارویی ایران را با چالشهای جدی مواجه کردهاند البته تا کنون تلاشهای زیادی برای رفع این مشکلات صورت گرفته است و در بخشهای خدمات درمانی، دارویی و پوشش بیمهای، گسترش قابل توجهی رخ داده است؛ اما هنوز دستاوردهای قابل انتظار برآورده نشده است.
منبع: پرتال پزشکی
نظرات بسته شده است.