رهبران ، آخر غذا می خورند

رهبران کسانی هستند که بی محابا به پیشواز ناشناخته ها می روند. آنها به استقبال خطر می روند و به خاطر حمایت از ما و سوق دادن مان به سوی آینده از منافع شخصی خود می گذرند. رهبران خیلی زود داشته های خود را برای محافظت از دارایی های ما فدا می کنند و آنان هیچ گاه اموال ما را فدای داشته های خودشان نمی کنند.

این معنای رهبری است. هنگامی که از حمایت شان مطمئن می شویم، از آنها پیروی خواهیم کرد و برای تحقق آرمان های شان به طور خستگی نا پذیر خواهیم کوشید و با افتخار خود را پیرو آنها خواهیم خواند.

کتاب «رهبران، آخر غذا می خورند»، اثر سایمون سینک، ترجمه الهام نورانی پور با نگاهی انسانی و به زبانی ساده و امروزی، ویژگی های رهبران موفق و همچنین اثر رفتار آنها را بر سازمان و جامعه بیان می کند.

سینک با بیان داستان ها و تجربه های شرکت ها نشان می دهد داشتن حس اعتماد و همکاری میان رهبران و افراد آنها تا چه اندازه در موفقیت بلند مدت سازمان نقش دارد. از طرفی کارکردن در سازمانی که مدیران آن با اعضای سازمان صادق نیستند و به منافع گروهی توجه ندارند، افراد در آن سازمان احساس رضایت و امنیت نمی کنند، چه عواقب خطرناک جسمی و روحی ای برای افراد سازمان و به دنبال آن برای جامعه دارد.

در بخشی از این کتاب آمده است: وقتی کسی را از خود برتر می شماریم، به جای اینکه سر غذا با او بجنگیم، داوطلبانه کنار می ایستیم و می گذاریم او زودتر از ما غذا بخورد. سروتونین باعث می شود کسانی که رفتار متفاوتی با آنها داشته ایم، احساس کنند از جایگاه والاتری برخوردارند و این مسئله به آنها می فهماند که ستاره درخشان گروه بوده اند…

این کتاب ۳۹۸ صفحه ای در چهار فصل توسط انتشارات آریانا قلم به چاپ رسیده است.

عضویت در خبرنامه