نتایج یک پژوهش: چگونه می توان ارتباط پیامی برقرار کرد؟

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– همان طور که رابینوویچ، “مورتون و بیرنی” نیز بیان نمودند، ارتباط چیزی بیش از صرفا انتقال اطلاعات است. ارتباط شامل درک موقعیت، دانش و انگیزه های هر یک از طرفین، می شود. به منظور درک بهتر ارتباط، و به طور اخص اقناع (متقاعد کنندگی) — که از ارتباط برای رسیدن به یک نگرش و یا تغییر رفتار مدنظر گرفته شده استفاده می کند — این مطالعه به بررسی چگونگی ایجاد پاسخ ها و برداشت های مختلف بر اساس ویژگی های فردی مانند میزان دانش، زمینه های فرهنگی، رویکرد شناختی، و غیره (اولند و کوپر، ۲۰۱۳)، توسط یک پیام ارتباطی می پردازد.

با درک و بررسی این پاسخ های متفاوت، این مطالعه می تواند شواهد تجربی در شیوه ها و سبک هایی را به متخصصان روابط عمومی ارائه نماید که بر اساس آن ها ارتباط‌گر قادر است به طور موثر برای دستیابی به نتیجه مطلوب و مورد نظر، ارتباط پیامی برقرار کند.

این تحقیق نشان می دهد که اعتماد به عنوان یک قطعه بسیار مهم برای ارتباط موفق بین گیرنده و ارتباط گر، به عنوان یک نشانه اکتشافی عمل نموده و یا، به عبارت دیگر، یک میانبر ذهنی برای گیرنده محسوب می شود. این میانبر ذهنی منجر به چیزی می شود که محققان به آن مسیر محیطی (جنبی) می گویند، که نیاز به پردازش شناختی کمتر داشته و می تواند به تصمیم گیری سریع تر کمک کند.

ارتباط‌گران باید از سطح اعتماد با مخاطبان هدف آگاه باشند، چرا که اعتماد می تواند گیرنده را تحریک به پذیرش سریع تر پیام مورد نظر نماید، آن هم بدون در نظر گرفتن فرمت و یا کیفیت آن. همچنانکه که توسط گودوین و دال‌استورم (۲۰۱۴) نیز بیان شده است، زمانی که شما بحث اعتماد را با گیرنده هدف خود تقویت نمائید، این مسئله نیاز گیرنده به ارزیابی پیام را کاهش داده و فرایند شناختی کمتری نیز به منظور اقناع (متقاعد شدن)، می طلبد.

یکی از یافته های قابل توجه این تحقیق، تعیین سه راهی است که ارتباط گران می توانند از طریق آن ها ایجاد اعتماد نمایند: اصالت، اعتبار و انتظارات. ارتباط گران می توانند به واسطه قابل شناسایی بودن و همچنین دیالوگ های تشویقی و حمایتی، اصیل و معتبر تلقی شوند. اعتماد می تواند از طریق گفتگوی اصیل و موثق با گیرنده، ترمیم شود. دورد، لتو و اویناس-کاکونن (۲۰۱۲)، به پیامدهای مثبت ارتباط دو طرفه برای متخصصین روابط عمومی اشاره نموده، و بیان کردند که گفتگو می تواند برای یادآوری و تقویت گیرندگان به افزایش تعهد و عمل به پیام، مورد استفاده قرار گیرد.

علاوه بر بحث اصالت، اعتبار نیز به همان اندازه برای ایجاد اعتماد، حیاتی است. سطح اعتبار به واسطه ارزیابی گیرنده از ارتباط‌گر بر اساس کیفیت های مختلفی نظیر تخصص، جذابیت و هویت ارتباط گر، تعیین می شود. در نهایت، ارتباط‌گران بایستی از اهمیت تعیین و فراهم شدن انتظارات گیرنده از پیام نیز آگاه باشند – چرا که موفقیت یا شکست برآورده شدن انتظارات گیرنده بر میزان اعتماد در آن رابطه تاثیر گذار خواهد بود.

پژوهش های آینده باید پا را از سطح دانسته های پایه ما در رابطه با برقراری ارتباط موثر فراتر گذاشته و مقیاس های موثرتری برای آزمودن ادراکات گیرنده کشف نمایند. این تداوم پژوهش، ابزار بهتری برای اندازه گیری و ارزیابی ارتباطات برای متخصصین روابط عمومی فراهم می نماید. همچنین باید به توسعه مستمر چگونگی تجزیه و تحلیل موثر تر عکس العمل های گیرنده نسبت به اقناع (مسئله متقاعد شدن) توجه شود، چرا که می تواند در پردازش مجموعه بزرگی از داده ها، مانند داده های مربوط به رسانه های اجتماعی کمک نماید.

با افزایش دانش در زمینه ارتباط اقناعی، متخصصان روابط عمومی می توانند ارتباط پیامی با افراد مورد نظر خود را برای دستیابی به خروجی رفتاری مدنظرشان، به شکلی بهتر و موثرتر یاد بگیرند.

عضویت در خبرنامه